Chwasty zagrożone wyginięciem

Przyczyną ograniczania różnorodności florystycznej zbiorowisk chwastów polnych, a nawet wymierania szeregu gatunków, w tym zwłaszcza roślin o wąskiej amplitudzie ekologicznej (np. wapieniolubnych), jest przede wszystkim stosownie w ostatnich dekadach intensywnych metod gospodarowania. Należy tu zaliczyć zwłaszcza powszechne stosowanie herbicydów, doskonalenie metod oczyszczania materiału siewnego, intensywne nawożenie upraw, często w połączeniu z uprawą monokultur. Wszystko to przyczyniło się do trwałego znikania z pól zwłaszcza gatunków zaliczanych do grupy tzw. archeofitow, czyli roślin najdłużej towarzyszących człowiekowi, ale bardzo wrażliwych na wszelkie przejawy intensyfikacji produkcji rolniczej, a zwłaszcza wymienione powyżej.

Ginące i zagrożone gatunki chwastów bez wątpienia stanowiły konkurencję dla upraw, ale często zostały zastąpione przez inne, groźniejsze gatunki, lepiej przystosowane do współczesnej, intensywnej gospodarki rolnej. Tym samym tracona zostaje cząstka różnorodności biologicznej, gdyż wiele ginących gatunków posiada istotne walory, chociażby jako źródło pokarmu dla pożytecznych organizmów. Dla człowieka liczne chwasty bywają cenne jako surowiec farmaceutyczny, a kwitnąc w ograniczonych ilościach w uprawach lub ich sąsiedztwie, bez wątpienia stanowią estetyczny element krajobrazu...

Dlatego na rośliny dzikie i niepożądane w uprawach można patrzeć jako na "chwasty", co ma miejsce najczęściej, jednakże warto także mieć świadomość innych aspektów ich obecności w naszym otoczeniu, a w wielu przypadkach - raczej jej braku..., przy narastających problemach z nielicznymi, ale znacznie bardziej groźnymi chwastami, które zajęły ich miejsce w łanach. Szansą dla przetrwania tych zagrożonych może być zrównoważone rolnictwo.